Mitologia Celtow

W ciągu pięciu wieków przed naszą erą, Europę można było podzielić na
trzy wielkie kręgi kulturowe: Na południu (strefa śródziemnomorska)
kwitła kultura hellenistyczna, na wschodzie wśród olbrzymich obszarów
Eurazji kultura scytyjska i wreszcie na zachodzie kultura celtycka.
Charakterystyczną cechą w społeczeństwie celtyckim było to, że kobietę
traktowano w wielu sprawach na równi z mężczyzną. Zachowywała pewną
niezależność od mężczyzny, także w małżeństwie. Małżeństwo było u Celtów
jedynie rodzajem umowy, która jeśli oboje małżonkowie sie na to zgodzą
mogła być rozwiązana. Ciekawie ma się też sprawa zarządzania majątkiem,
jeśli mężczyzna wniósł więcej - zarządzał wspólnym majątkiem; jeśli
oboje wnosili proporcjonalnie - razem zarządzali gospodarstwem;
wreszcie, jeśli to kobieta miała większy wkład w budżet rodzinny mogła
sama zarządzać dobrami rodziny. Celtowie szanowali kobiety np. epopeja
irlandzka z IX w. wspomina królową Mebd - ucieleśnienie potęgi i władzy.
Jak opowiada dalej epopeja nie tylko jej mąż król Ailill, ale także
liczni kochankowie doznawali "przyjaźni jej ud". W tych czasach jednak
wcale nie działało to na niekorzyść królowej - wręcz przeciwnie. Do
najstarszych wierzeń celtyckich należą obrzędy związane z czczeniem
Matki-Ziemi, czyli po celtycku "mathair". Wierzono w wiele matron, ale
wszystkie przedstawiano jako trzy niewiasty karmiące dzieci, lub
trzymające róg obfitości. Czasami matrona była też przedstawiana na
koniu - ulubionym zwierzęciu Celtów…